Joejoee
Door: Lot
Blijf op de hoogte en volg Annakee en Lotte
19 Juli 2015 | Cambodja, Phnom-Penh
De eerste twee en halve week zijn voorbij, Ak is gister geland in Phnom Penh en er is al veel om over te schrijven: hoogste tijd voor mijn eerste blog!
Zenuwachtig en moe stapte ik mijn eerste hostel in Phnom Penh (PP) binnen, en tadaa eerste medebackpacker waarmee ik aan de praat raak is een Nederlandse jongen (Abel). Zijn tuktuk chaffeur had aan hem gevraagd of hij het leuk vond om voor een paar dagen engelse les te geven in een klein dorpje buiten PP (Pangna village), en hij vroeg aan mij of ik het leuk vond dat samen te gaan doen. Nou ja, waarom niet?! Dus gelijk maar weer uitchecken en op naar Pangna village, 2 uur durende tuktuk rit buiten PP. Het gezegde dat je als solo backpacker nooit alleen bent, kan ik bevestigen. Alhoewel ik in Nederland het nog niet zo durfde te geloven, en ik redelijk wat zenuwkriebels hierover heb gehad, kan ik nu toch echt beamen dat het waar is. De eerste minuut zelfs was het al raak. Het moment dat we aankomen in Pangna village worden we al gelijk uitgenodigd voor de lokale chillings met de boys (al straaaalbezopen) om biertjes te drinken. De volgende dag waren ze allemaal iets minder blij. Het les geven zelf stelde niet heel veel voor. 3 keer per dag (5.45u !!!, 11u en 17u) leren de kiddo's 2 zinnetjes in het Engels. Deze schrijft de lerares (dochter van de tuktuk chaffeur, 16 jaar) op het bord in het Engels en het Khmer, de kiddo's schrijven deze over in hun schriftje en daarna gaan ze de zin gezamelijk opdreunen. Na het overschrijven kwamen Abel en ik in het verhaal, wij gingen ze dan voordoen hoe je de zinnen moest uitspreken en oefenden dat dan individueel. Buiten de lessen om was een bijzonderder. Ik ging ze dan meer proberen te leren dan die twee zinnetjes, en de kiddo's gingen mij Khmer leren, wat heel cool was. Ook moest ik alles nazeggen wat zij in het Khmer zeiden, ik neem aan dat dat dan echt belachelijk klonk, want dan moesten ze altijd allemaal keihard lachen. Ook hebben we tikkertje gedaan dat ik de tikker was en op 1 been moest rondhinken, maar intussen mochten zij wel op 2 benen rennen. Al snel had ik door dat dit niet zo effectief was dus gebruikte ik ook maar mijn twee benen. Het enige probleem was dat het daar echt mega warm was, we een hele lullige fan hadden en een bed zonder matras (dus alleen een lattenbodem) en de haan s ochtends onophoudelijk om 4u begon te kraaien, dus dat we allebei echt totaal niet konden slapen. Na drie dagen vonden we het allebei weer tijd om op pad te gaan, dus hebben Abel en ik de lokale bus naar Kampot (een rivier stadje verder naar het zuiden) genomen. Daar zijn we ingetrokken in een heel laidback guesthouse waar menig backpacker voor langer dan gepland is gebleven. De lijfspreuk van het guesthouse was 'buses can be suspended, visas can be expanded', dit zegt wel genoeg denk ik. In Kampot hebben we samen in een groepje van vijf (Ido, Karel, Caroline, Abel en ik) een motortocht gemaakt naar het verlaten stadje Bokor. Dit is een oud Frans koloniaal dorpje boven op een berg wat vroeger het vakantie oord van de rijke Fransen was, maar nu totaal verlaten en spooky is. Het is zo een bizarre plek. Als je vertrekt vanuit Kampot is het prachtig weer, en hoe verder je de berg op rijdt hoe mistiger, kouder en vochtiger het wordt. Wij waren hier echt totaaal niet op voorbereid, dus zonder regenjas of iets warms zijn we tot op het bot verkleumd op zoek gegaan naar een warme plek bovenop de berg. Opeens is er dan uit het niets een enorm nieuw vakantieresort voor Chinezen, dus hadden we de hoop dat het daar warm zou zijn. Maar niks is minder waar, want Aziaten houden AC, dus elke Chinees loopt daar rond met een dikke trui en lange broek in een ruimte wat net zo goed als ijskast gebruikt kan worden. Toch wel geintrigeerd door deze rare plek zijn we op onderzoek uitgegaan in dit resort. Er waren allemaal eetzalen, een enorm casino en natuurlijk een zwembad. Opeens zien we binnen in de kleedkamer van het zwembad een sauna, dus daar zijn we toen met z'n allen met kleren aan en helmen op in gaan zitten voor een halfuurtje. Even lekker opwarmen en oh wat hebben we gelachen. Zitten we in een tropisch land met een gemiddelde temperatuur van 30 graden met ons kleren aan op te warmen in een sauna. Aan het einde van de dag bleek ik ook nog eens totaal verbrand te zijn, echt geen idee wanneer dat dan gebeurd zou kunnen zijn. Er is zoveel te vertellen, maar ik zal om het voor iedereen nog een soort van interessant te houden even een versnelling omhoog schakelen. Na een paar dagen Kampot zijn Abel, Ido en ik naar Sihanoukville vertrokken. Hier hebben we op zoek naar een goedkoop bootticket naar Koh Rong gelift bij een Cambodjaanse vrouw, die ons Sihanoukville en omstreken vanuit de auto heeft laten zien. Aan het einde wilde ze mij heel graag op facebook toevoegen en heeft ze vervolgens AL mijn foto's geliked. Na een avondje goed gefeest te hebben in Sihanoukville zijn we met de boot naar Koh Rong gegaan. Mam en zus ik snap nu iets hoe jullie je altijd moeten voelen op een boot, want ik was echt vrij beroerd, blij om aan land te komen. Na Koh Rong zijn we met Abel, Ido en een Canadees meisje Rachel vertrokken naar Koh Rong Samloem. De kleinere, minder toeristische, maar nog veel mooie versie van Koh Rong. Op de eilanden heb ik vooral boeken gelezen, rondgewandeld, aapjes bekeken, gegeten en met Plankton gezwommen. Dat laatste is echt mega vet, je voelt je net alsof je magische krachten bezit. Terwijl je beweegt in het water licht het water rondom je heen op, het is net alsof je in een film zit en het niet werkelijk is. Het enige jammere van de tijd op de eilanden is dat het regenseizoen begonnen is, en dat is hier niet mis. Elke dag is bewolkt met af een toe een enorme regenbui, ik heb nog vrij weinig zonnestralen gezien.
Na de eilanden weer terug naar Sihanoukville met Rachel voor een paar dagen om vervolgens terug te reizen vanaf daar naar Phnom Penh om Ak met het bordje 'Annakee, Ambassodor AIESEC The Netherlands #Rabobank' op te halen van het vliegveld. Gisteren hebben we samen rondgeslenterd door Phnom Penh en 's avonds zijn we met twee Amerikaanse jongens per toeval in een Cambodjaanse karaoke bar beland waar we allen even ons zangtalent hebben laten zien. De Cambodjanen vonden het prachtig! We hebben 50% korting op onze rekening gekregen en we kregen gratis raar smakende hapjes wat achteraf kikker en slang bleek te zijn bleghh. Vandaag hebben we de restanten van de tragische geschiedenis van Pol Pot bekeken en geleerd over de verschrikkelijke gebeurtenissen die hier hebben plaatsgevonden. 3 miljoen Cambodjanen (van de 8 miljoen in totaal toen) zijn in 3 jaar, 8 maanden en 20 dagen tijd omgekomen. Morgen gaan we naar het AIESEC kantoor en daarna reizen we verder naar het Noorden. Ik geniet volle bak van alles wat ik hier beleef en kijk uit naar alles wat ik nog samen met Ak ga doen! Adios amigos, tot over een tijdje! Liefs
Zenuwachtig en moe stapte ik mijn eerste hostel in Phnom Penh (PP) binnen, en tadaa eerste medebackpacker waarmee ik aan de praat raak is een Nederlandse jongen (Abel). Zijn tuktuk chaffeur had aan hem gevraagd of hij het leuk vond om voor een paar dagen engelse les te geven in een klein dorpje buiten PP (Pangna village), en hij vroeg aan mij of ik het leuk vond dat samen te gaan doen. Nou ja, waarom niet?! Dus gelijk maar weer uitchecken en op naar Pangna village, 2 uur durende tuktuk rit buiten PP. Het gezegde dat je als solo backpacker nooit alleen bent, kan ik bevestigen. Alhoewel ik in Nederland het nog niet zo durfde te geloven, en ik redelijk wat zenuwkriebels hierover heb gehad, kan ik nu toch echt beamen dat het waar is. De eerste minuut zelfs was het al raak. Het moment dat we aankomen in Pangna village worden we al gelijk uitgenodigd voor de lokale chillings met de boys (al straaaalbezopen) om biertjes te drinken. De volgende dag waren ze allemaal iets minder blij. Het les geven zelf stelde niet heel veel voor. 3 keer per dag (5.45u !!!, 11u en 17u) leren de kiddo's 2 zinnetjes in het Engels. Deze schrijft de lerares (dochter van de tuktuk chaffeur, 16 jaar) op het bord in het Engels en het Khmer, de kiddo's schrijven deze over in hun schriftje en daarna gaan ze de zin gezamelijk opdreunen. Na het overschrijven kwamen Abel en ik in het verhaal, wij gingen ze dan voordoen hoe je de zinnen moest uitspreken en oefenden dat dan individueel. Buiten de lessen om was een bijzonderder. Ik ging ze dan meer proberen te leren dan die twee zinnetjes, en de kiddo's gingen mij Khmer leren, wat heel cool was. Ook moest ik alles nazeggen wat zij in het Khmer zeiden, ik neem aan dat dat dan echt belachelijk klonk, want dan moesten ze altijd allemaal keihard lachen. Ook hebben we tikkertje gedaan dat ik de tikker was en op 1 been moest rondhinken, maar intussen mochten zij wel op 2 benen rennen. Al snel had ik door dat dit niet zo effectief was dus gebruikte ik ook maar mijn twee benen. Het enige probleem was dat het daar echt mega warm was, we een hele lullige fan hadden en een bed zonder matras (dus alleen een lattenbodem) en de haan s ochtends onophoudelijk om 4u begon te kraaien, dus dat we allebei echt totaal niet konden slapen. Na drie dagen vonden we het allebei weer tijd om op pad te gaan, dus hebben Abel en ik de lokale bus naar Kampot (een rivier stadje verder naar het zuiden) genomen. Daar zijn we ingetrokken in een heel laidback guesthouse waar menig backpacker voor langer dan gepland is gebleven. De lijfspreuk van het guesthouse was 'buses can be suspended, visas can be expanded', dit zegt wel genoeg denk ik. In Kampot hebben we samen in een groepje van vijf (Ido, Karel, Caroline, Abel en ik) een motortocht gemaakt naar het verlaten stadje Bokor. Dit is een oud Frans koloniaal dorpje boven op een berg wat vroeger het vakantie oord van de rijke Fransen was, maar nu totaal verlaten en spooky is. Het is zo een bizarre plek. Als je vertrekt vanuit Kampot is het prachtig weer, en hoe verder je de berg op rijdt hoe mistiger, kouder en vochtiger het wordt. Wij waren hier echt totaaal niet op voorbereid, dus zonder regenjas of iets warms zijn we tot op het bot verkleumd op zoek gegaan naar een warme plek bovenop de berg. Opeens is er dan uit het niets een enorm nieuw vakantieresort voor Chinezen, dus hadden we de hoop dat het daar warm zou zijn. Maar niks is minder waar, want Aziaten houden AC, dus elke Chinees loopt daar rond met een dikke trui en lange broek in een ruimte wat net zo goed als ijskast gebruikt kan worden. Toch wel geintrigeerd door deze rare plek zijn we op onderzoek uitgegaan in dit resort. Er waren allemaal eetzalen, een enorm casino en natuurlijk een zwembad. Opeens zien we binnen in de kleedkamer van het zwembad een sauna, dus daar zijn we toen met z'n allen met kleren aan en helmen op in gaan zitten voor een halfuurtje. Even lekker opwarmen en oh wat hebben we gelachen. Zitten we in een tropisch land met een gemiddelde temperatuur van 30 graden met ons kleren aan op te warmen in een sauna. Aan het einde van de dag bleek ik ook nog eens totaal verbrand te zijn, echt geen idee wanneer dat dan gebeurd zou kunnen zijn. Er is zoveel te vertellen, maar ik zal om het voor iedereen nog een soort van interessant te houden even een versnelling omhoog schakelen. Na een paar dagen Kampot zijn Abel, Ido en ik naar Sihanoukville vertrokken. Hier hebben we op zoek naar een goedkoop bootticket naar Koh Rong gelift bij een Cambodjaanse vrouw, die ons Sihanoukville en omstreken vanuit de auto heeft laten zien. Aan het einde wilde ze mij heel graag op facebook toevoegen en heeft ze vervolgens AL mijn foto's geliked. Na een avondje goed gefeest te hebben in Sihanoukville zijn we met de boot naar Koh Rong gegaan. Mam en zus ik snap nu iets hoe jullie je altijd moeten voelen op een boot, want ik was echt vrij beroerd, blij om aan land te komen. Na Koh Rong zijn we met Abel, Ido en een Canadees meisje Rachel vertrokken naar Koh Rong Samloem. De kleinere, minder toeristische, maar nog veel mooie versie van Koh Rong. Op de eilanden heb ik vooral boeken gelezen, rondgewandeld, aapjes bekeken, gegeten en met Plankton gezwommen. Dat laatste is echt mega vet, je voelt je net alsof je magische krachten bezit. Terwijl je beweegt in het water licht het water rondom je heen op, het is net alsof je in een film zit en het niet werkelijk is. Het enige jammere van de tijd op de eilanden is dat het regenseizoen begonnen is, en dat is hier niet mis. Elke dag is bewolkt met af een toe een enorme regenbui, ik heb nog vrij weinig zonnestralen gezien.
Na de eilanden weer terug naar Sihanoukville met Rachel voor een paar dagen om vervolgens terug te reizen vanaf daar naar Phnom Penh om Ak met het bordje 'Annakee, Ambassodor AIESEC The Netherlands #Rabobank' op te halen van het vliegveld. Gisteren hebben we samen rondgeslenterd door Phnom Penh en 's avonds zijn we met twee Amerikaanse jongens per toeval in een Cambodjaanse karaoke bar beland waar we allen even ons zangtalent hebben laten zien. De Cambodjanen vonden het prachtig! We hebben 50% korting op onze rekening gekregen en we kregen gratis raar smakende hapjes wat achteraf kikker en slang bleek te zijn bleghh. Vandaag hebben we de restanten van de tragische geschiedenis van Pol Pot bekeken en geleerd over de verschrikkelijke gebeurtenissen die hier hebben plaatsgevonden. 3 miljoen Cambodjanen (van de 8 miljoen in totaal toen) zijn in 3 jaar, 8 maanden en 20 dagen tijd omgekomen. Morgen gaan we naar het AIESEC kantoor en daarna reizen we verder naar het Noorden. Ik geniet volle bak van alles wat ik hier beleef en kijk uit naar alles wat ik nog samen met Ak ga doen! Adios amigos, tot over een tijdje! Liefs
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
